Elena, 45 jaar, opgevangen in het noodopvangcentrum

In 2003 verlaat Elena haar geboorteland Roemenië, op zoek naar werk. Ze komt naar België, maar verliest in 2014 haar werk als kokkin ten gevolge van een depressie. Ze verliest vervolgens ook haar woning en gaat in het Zuidstation wonen. Al snel ontwikkelt Elena psychologische stoornissen om haar nieuwe leven aan te kunnen. Nu is Elena stabiel.

 « Ik heb 3 jaar op straat gewoond, in het Zuidstation. Al die tijd dacht ik dat ik werkte. Ik dacht dat ik drinkwater klaarzette voor iedereen die het station gebruikt. Nu denk ik dat het een manier was om me te beschermen tegen de anderen. Ik was alleen en zocht geen contact met de andere daklozen. Ik bedelde ook niet. Ik dacht dat iemand me ging komen halen om een nieuwe job te beginnen. De maraude van Samusocial kwam vaak langs, maar ik wilde niet met hen meegaan, ik was bang. En op een dag ben ik hen toch gevolgd: ik was zo ziek dat ik languit op de grond lag. Ze hebben me meegenomen naar het ziekenhuis, waar ik drie maanden ben gebleven. Daarna verbleef ik twee maanden in het Medisch Huis Porte Ouverte. En daarna kwam ik bij Samusocial. Ik moest me beetje bij beetje weer aanpassen, maar zo werd ik stabieler. Dat was fijn. Wat me vandaag het meest bezighoudt, is mijn gezondheid. Ik moet binnenkort geopereerd worden. De jaren op straat hebben hun sporen nagelaten, ik kan amper lopen. Ik heb altijd pijn, het is allesoverheersend. Ik droom en hoop dat het beter zal gaan. Ik wacht en ik lees. De mensen van Samusocial brengen me naar mijn afspraken met de kinesitherapeut en ik neem deel aan activiteiten. Ik slaap ook veel, om de jaren verloren slaap in te halen. Ik ben hier nu iets meer dan een jaar en ik ben tevreden. Als ze me niet hadden geholpen, wat zou er van me geworden zijn? Dankzij hen leef ik nog. Ik ben hier op mijn gemak, voorlopig. »

Elena heeft geen papieren meer sinds de gemeente haar heeft geschrapt. Op dit moment loopt een procedure 9ter: ze vraagt regularisatie om medische redenen. Deze zomer komt haar dochter, die lang dacht dat ze verdwenen was, op bezoek. Ze hebben elkaar al elf jaar niet meer gezien. En ze hoopt opnieuw te kunnen werken en een eigen woning te verwerven, dankzij de operatie die ze zal ondergaan.