Younus, asielzoeker in België

Younus had een winkel met bruidsjurken in Mossoul, in Irak. En toen kwam IS:
« Ze sloten de winkel. Ons leven was niets meer. Eten en slapen. We verloren onze vrijheid. »
De problemen beginnen. De IS-troepen willen Younus recruteren. Met zijn broer en twee vrienden beslissen ze te vluchten. Van Mossoul naar België, door Turkije, Macedonië, Servië, Hongarije, Oostenrijk en Duitsland, een lange, dure en moeilijke reis. Eenmaal in Brussel stuurt de Dienst Vreemdelingenzaken Younous en zijn broer naar het centrum van Samusocial in opdracht van Fedasil. Hun eerste asielaanvraag wordt verworpen. De broer van Younus verliest de moed en keert terug naar Irak, waar zijn vrouw en kinderen nog steeds wonen.
« Hij wou een gezinshereniging, maar hij miste zijn gezin, hij was verdrietig, » zegt Younus.
Younus dient een tweede aanvraag in bij het CGVS *. Hij wacht nog steeds op antwoord.
« Ik denk veel na, soms slaap ik niet: wanneer zal ik een goed leven hebben? Ik ben al drie jaar in België, nu ben ik het gewoon, ik wil niet meer vertrekken! Ik werk, ik ben straatveger, dat gaat      goed. Ik heb Belgische vrienden, leer beter Frans en leer Nederlands. Hier, bij Samusocial, deel ik een kamer met 3 personen. Er gebeurt veel in het centrum, ik ga mee op uitstap, ik doe aan sport en coach ook, ik geef zangles en soms organiseer ik zelfs concertjes. Als het antwoord van het CGVS negatief is, kan ik nog een derde aanvraag doen. Maar het is vermoeiend. Ik wil blijven werken en wonen in België. Ik wil trouwen en kinderen krijgen ….»
*CGVS: Commissariaat-Generaal voor de Vluchtelingen en de Staatlozen